Obecnie na świecie magnesy neodymowe są wytwarzane głównie w krajach azjatyckich. Największym producentem oraz dostawcą gotowych produktów zostały Chiny, z uwagi na posiadanie większości pokładów niezbędnych do tego pierwiastków. W przemysłowej produkcji magnesów o dużej mocy wykorzystuje się głównie dwa rodzaje związków: Sm₂Fe₁₇N₂ oraz Nd₂Fe₁₄B. Są to magnesyneodymowe i magnesy o strukturze nano krystalicznej, charakteryzujące się nie tylko wysokim namagnesowaniem, ale również wysokim poziomem remanencji magnetycznej. Użycie mocnych neodymowych magnesów jest naprawdę wszechstronne. Ważnymi odbiorcami zostały firmy zajmujące się produkcją, oferujące urządzenia elektryczne, elektroniczne, szczególnie firmy motoryzacyjne, wykorzystujące wysoko wydajne elektryczne i hybrydowe silniki. Do wytwarzania takich silników stosuje się magnesy neodymowe ze stopu ze związkami redukujący spadki związane z wydajnością magnesów w podwyższonych temperaturach na przykład takimi jak Terb (Tb) czy dysproz (Dy) . Poprzez zastosowanie tych związków, znacznie powiększono magnetyczną koercję oraz całościową wydajność silnych magnesów wykorzystywanych w urządzeniach elektrycznych o wysokiej mocy nominalnej. Na terenie Stanów Zjednoczonych od kilkudziesięciu lat prowadzi się naukowe badania przez powołany specjalnie do takich celów Instytut Rare Earth Alternatives in Critical Technologies (REACT), mający na celu opracowanie alternatywnych materiałów oraz stopów. Przed kilku laty ARPA-E przyznała prawie 32 miliony dolarów na rozwój zaawansowanych projektów w ramach programu Rare-Earth Substitute, czyli możliwości stworzenia związków mogących zastąpić metale ziem rzadkich jako alternatywę dla naturalnych złóż pierwiastków, które znajdują się pod kontrolą Chin.

Wytwarzanie magnesów z neodymu opierało się o dwie metody. W Japonii stosowana jest technika spiekania proszków, a na terenie Stanów popularność zyskała technika szybkiego chłodzenia. Zależnie od oczekiwań, neodymowe magnesy można również wytwarzać przy użyciu dodatkowych domieszek, między innymi galu, miedzi czy aluminium. Dzięki takim połączeniom da się w znacznym stopniu korygować magnetyczne właściwości magnesu, jego wytrzymałość oraz możliwość pracowania w wysokim zakresie temperatur . Można nawet sprawić, że struktura magnesu będzie odporna na atmosferyczne warunki, w tym wodę, która może spowodować zmiany korozyjne. Za to ciągłe poprawianie metalurgii proszkowej przyczyniło się do uzyskania różnych materiałowych stopów, które w znaczący sposób wpłynęły na podwyższenie temperatury Curie. Wyprodukowany nowoczesną metodą produkcyjną neodymowy magnes, osiąga poziom namagnesowania przekraczający 1,6T, czyli znacznie większe choćby od pola magnetycznego Ziemi.

Silne magnesy neodymowe - jak zostały wymyślone. Podczas gdy projektowano kolejne magnesy o dużej mocy wykorzystujące samar, na początku lat osiemdziesiątych odkryto bardzo ciekawe cechy związku neodymu w połączeniu z żelazem i stalą. Amerykańska firma GM stworzyła w 1984 roku związek o wzorze Nd₂Fe₁₄B, w proporcji 6% boru, 15% neodymu i ponad 70% żelaza. Przemysłowy proces tworzenia silnych magnesów neodymowych wykorzystuje dwie metody. Zakład Sumitomo z Japonii, będący w grupie Hitachi, tak samo jak w przypadku silnych magnesów produkowanych z samaru, używał metody spiekania sproszkowanych materiałów, dzięki czemu uzyskiwano magnesy mające dużą gęstość.

W Ameryce magnesy neodymowe o dużej mocy były tworzone w zakładach firmy GM techniką dynamicznego obniżania temperatury stopionego proszku izotropowego. Z jakich powodów połączenie neodymu z żelazem i borem zapewniło dużo większą wydajność? Wykorzystanie neodymu znacznie mniej kosztowało, niż samar, a oprócz tego neodym ma znacznie lepsze parametry magnetyczne. Ale temperatura Curie tego pierwiastka była zdecydowanie za niska, z tego też powodu zdecydowano się na podwyższenie tejże temperatury do 530°C. Tak wysoki poziom dało się uzyskać przez dodatek do puli składników niewielkiej ilości boru. Dodatkowo można również w dowolny sposób zmieniać charakterystykę magnetyczną, przez wprasowanie do magnesu pomocniczych pierwiastków, takich jak gal Ga, miedź Cu, niob Nb i glin Al.

Magnesy wykonane z neodymu wyposażane są też w warstwy ochronne chroniące przed korozją i zabezpieczające przed szkodliwymi warunkami atmosferycznymi. Realizuje się to przez dodanie cieniutkiej warstwy miedzi albo niklu na przykład w uchwytach magnetycznych do poszukiwań, czyli magnesach stosowanych przy przeszukiwaniu dna jezior, rzek oraz mórz. Inżynierowie cały czas opracowują nowocześniejsze rodzaje magnesów, a przez ciągły postęp w metalurgii, konstruowane są nowe łączenia metali o podwyższonej koercji, jak też magnesy o znacznie wyższej temperaturze Curie oraz możliwości namagnesowania stopów, przekraczające 1,6Tesli.

W pierwszej kolejności najważniejszymi odbiorcami silnych magnesów są przedsiębiorstwa sprzedające urządzenia elektryczne, elektroniczne, pomiarowe, podmioty zajmujące się motoryzacją czy też dostarczające najróżniejsze maszyny przemysłowe. Możliwości magnetyczne bardzo również ceni branża meblowa, odzieżowa, w szczególności związana z odzieżą medyczną, podmioty oferujące zapięcia do torebek, portfeli, a także branża reklamowa.

Pierwsze udokumentowane badania oraz testy nad stopami które mogłyby się nadawać do produkcji silnych magnesów rozpoczęły się ponad 50 lat temu. Właśnie w tamtym okresie dwóch badaczy G. Hoffer oraz K. Strnat z laboratorium Air Force Materials , postanowili rozpocząć badania nad nowymi materiałami, wykonanymi z metali wchodzących w skład grupy zwanej metalami ziem rzadkich. W początkowym okresie badane stopy, jakie chciano użyć do stworzenia silnych magnesów, opierały się o kobalt, żelazo oraz kilka lantanowców, w skład których wchodzą: cer Ce, prazeodym Pr, neodym Nd, samar Sm, lantan La i itr Y. Wymienione powyżej lantanowce wykazują charakterystyczne zdolności, takie jak magnesowanie do dużych wartości, ale ich temperatura Crie była bardzo niska. Obecnie tworzone mocne neodymowe magnesy w swoim składzie posiadają prócz żelaza również dodatek lekkich lantanowców, co im zapewnia dużą anizotropię magneto-krystaliczną, a oprócz tego dokłada się do nich niewielką ilość kobaltu żeby podnieść poziom temperatury Curie. Debiutanckie neodymowe magnesy udało się opracować na początku lat 70-tych wykorzystując sproszkowane ziarna samaru wraz z kilkoma dodatkowymi związkami z grupy lantanowców. Wymyślony został pierwszy na świecie, silny magnes typu SmCo₅. Samą produkcję oparto na ukierunkowaniu drobinek rozdrobnionego stopu w polu magnetycznym podczas spiekania. Tworzenie gotowych magnesów odbywało się w wysokiej temperaturze około 1120°C wraz z ostatecznym wyżarzanie w temperaturze 850°C. Finalnym z procesów produkcji magnesu neodymowego było namagnesowanie materiału w wysokim polu magnetycznym 2T. Przez taką technologię temperatura Curie prototypowego magnesu podwyższyła się do 745°C.

Magnesy na bazie neodymu to na dzień dzisiejszy najsilniejsze rodzaje magnesów, jakie powstały do tej pory. Blisko 30 lat temu w Trinity College w Dublinie naukowiec Michael Coey wymyślił nieznany do tej pory materiał magnetyczny o strukturze chemicznej Sm₂Fe₁₇N₂. Jego proces wytworzenia opierał się o syntezę proszków samaru oraz żelaza, które sprasowane w silnym polu magnetycznym wraz z nowym składnikiem – azotem, uzyskały temperaturę Curie w wysokości 470°C i namagnesowanie w okolicach 0,9T. Nie jest to wynik zbliżony do poziomu magnesu neodymowego, jednak opracowany wtedy stop znacząco przewyższał pierwsze magnesy oparte o ten pierwiastek. Koniec XX wieku przyniósł odkrycia w dziedzinie magnesów o dużej mocy oraz technologii ich tworzenia.
Opracowano nano-krystaliczny materiał magnetyczny, zbudowany z malutkich ziaren o rozmiarze mniejszym niż 100 nm. Nowo odkryte ziarna nano-kryształów, w przeciwieństwie do struktury monokrystalicznej oddzielone są od siebie przestrzenią o wyższej mocy powierzchniowej oraz bardziej nierównomiernej strukturze wewnętrznej. Poprzez użycie, podczas produkcji stopów pierwiastków z rodziny ziem rzadkich w połączeniu z domieszką żelaza, charakteryzują się wysoką remanencją magnetyczną. Świetne właściwości magnetyczne biorą się dodatkowo z jeszcze jednego aspektu, to znaczy sprzężenia momentów magnetycznych neodymu z żelazem. Jest dzięki temu możliwe bardzo dobre namagnesowanie przedstawianych magnesów.